Γηροκομείο Ναυπάκτου: ένα πρόβλημα που αναζητά τη λύση του

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στη χώρα μας σημαντικά δημόσια ή κοινωφελή έργα - για τα οποία μάλιστα έχουν δαπανηθεί σεβαστά ποσά - να μην ολοκληρώνονται ή η ολοκλήρωσή τους να γίνεται με μεγάλη καθυστέρηση και με τον κίνδυνο της απαξίωσής τους, λόγω προβλημάτων στη χρηματοδότησή τους.

Μία τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση είναι και αυτή του Γηροκομείου Ναυπάκτου, ενός έργου ιδιαίτερα απαραίτητου και ευεργετικού για την περιοχή, για το οποίο έχουν προσφερθεί σημαντικότατα κεφάλαια από τους δωρητές είτε ως οικοπεδική έκταση είτε ως χρηματικά ποσά, το οποίο όμως παραμένει για χρόνια ημιτελές.

Εκτιμώντας - και εύχομαι να κάνω λάθος - ότι η ολοκλήρωση και λειτουργία του έργου δεν είναι ορατή και το μέλλον του είναι αβέβαιο, θεωρώ απαραίτητο και αναγκαίο το θέμα να απασχολήσει την τοπική κοινωνία και να αναζητηθεί λύση – διέξοδος από την υπάρχουσα κατάσταση. Μάλιστα, λόγω και των σημαντικών δυσκολιών που προστίθενται από τη σημερινή οικονομική συγκυρία, είναι αυτονόητο ότι η αναζήτηση αυτή δε μπορεί να περιοριστεί μόνο μεταξύ όσων με τον οποιονδήποτε τρόπο έχουν μέχρι σήμερα εμπλακεί στην όλη διαδικασία - με σημαντικό πράγματι έργο και με κάποια ίσως λάθη – αλλά να επεκταθεί σε ολόκληρη την τοπική κοινωνία, τα άτομα και τους θεσμικούς φορείς εκπροσώπησής της. Με άλλα λόγια, δε μπορούμε να μένουμε απαθείς για ένα θέμα που βρίσκεται σε στασιμότητα και το οποίο, αν λυθεί, θα βοηθήσει σημαντικά ένα ευπαθές κομμάτι της κοινωνίας μας, τη στιγμή μάλιστα που υπάρχει στην περιοχή μας φωτεινό ανάλογο  παράδειγμα όπως είναι αυτό της ΑΛΚΥΟΝΗΣ.

Αν λοιπόν για την άρση του αδιεξόδου στην υπόθεση του Γηροκομείου το βασικό ζητούμενο σήμερα είναι η εξασφάλιση της απαραίτητης χρηματοδότησης για την ολοκλήρωση και τη λειτουργία του - κάτι που απ’ ό,τι φαίνεται δε  μπορεί να εξασφαλίσει η υπάρχουσα Διοίκηση του Ιδρύματος η οποία έχει φθάσει στα όριά της - η λύση υποχρεωτικά πρέπει να αναζητηθεί στη δημιουργία του απαραίτητου «κοινωνικού μηχανισμού» που να μπορεί να δημιουργήσει τις δυνατότητες εξεύρεσης πόρων. Ενός «μηχανισμού» που δεν θα περιορίζεται στις φιλανθρωπικές ευαισθησίες της κοινωνίας, αλλά «επιχειρώντας» στο πεδίο της κοινωνικής οικονομίας θα δημιουργεί πόρους.

Ένας τέτοιος μηχανισμός, ο πιο κατάλληλος κατά τη γνώμη μου, είναι η Κοινωνική  Συνεταιριστική Επιχείρηση (ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.). Πρόκειται για μια μορφή κοινωνικής επιχειρηματικότητας (κερδοσκοπική επιχείρηση δηλαδή και κατά τούτο διαφέρει από τους διαφόρους Συλλόγους) της οποίας το κέρδος επιστρέφει στην κοινωνία και η οποία στη χώρα μας αναπτύσσεται σημαντικά τα τελευταία χρόνια, σε άλλες χώρες όμως είναι δημοφιλής εδώ και αρκετές δεκαετίες με σοβαρά αποτελέσματα. Στην περίπτωση λοιπόν του Γηροκομείου Ναυπάκτου μια ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. θα έχει ως μοναδικό σκοπό την εξεύρεση και τη δημιουργία πόρων τόσο για την αποπεράτωση του έργου, όσο και για τη λειτουργία του στη συνέχεια. Δεν θα έχει εμπλοκή δηλαδή στα διοικητικά του Γηροκομείου αλλά θα λειτουργεί υποστηρικτικά προς τη Διοίκηση του Ιδρύματος. 

Είναι προφανές ότι η αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος εν πολλοίς θα εξαρτηθεί από την εγκυρότητά του, η οποία με τη σειρά της εξαρτάται από το κατά πόσο το εγχείρημα θα αποτελέσει υπόθεση μεγάλου μέρους της τοπικής κοινωνίας.

Είναι μία πρόταση για άρση του αδιεξόδου. Ίσως υπάρχει καλύτερη. Οπωσδήποτε όμως πρέπει να υπάρξει διέξοδος.

Για τη Ναύπακτο ρε γαμότο!

[Ο έχων τη «Διαγωγή Κοσμία», με … κόσμιο τρόπο μού απηύθυνε την πρόσκληση-πρόκληση να συμμετάσχω στο νέο του ιντερνετικό εγχείρημα. Παρά τις κάποιες επιφυλάξεις μου για ενδεχόμενη ασυνέπειά μου, ανταποκρίθηκα. Πρώτη μου ανάρτηση για την καθημερινότητα της πόλης μας. Καλοτάξιδο το site σου Βαγγέλη!]

Το θέμα μας, η ανάπλαση του ανατολικού τμήματος της πόλης. Όλοι θυμόμαστε την υπερμεγέθυνση του ζητήματος την περίοδο που θα λαμβανόταν η σχετική απόφαση για την πραγματοποίηση του έργου. Τις ενστάσεις ή και τις αρνήσεις ακόμα. Με υπερβολές βεβαίως. Άλλωστε, η υπερβολή είναι στο DNA του νεοέλληνα.

Όμως το έργο προχώρησε, μετ’ εμποδίων έστω,  και σε λίγο καιρό τελειώνει με τις πρώτες εντυπώσεις κάτι περισσότερο από θετικές. Η αισθητική της πόλης σε αυτό το κομμάτι της βελτιώνεται σημαντικά. Η πεζοκίνηση ενισχύεται, το διπλοπαρκάρισμα περιορίζεται, ενώ παράλληλα διευκολύνεται - παρά τις τότε αντιρρήσεις αρκετών εμπόρων - η ολιγόλεπτη στάθμευση για μικροψώνια.

Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα έργο που κάνει την πόλη πιο ανθρώπινη. Που προσθέτει πόντους   στο λειτουργικό της προφίλ.

Μέχρις εδώ όλα καλά. Το ζητούμενο όμως είναι η συνέχεια. Όπως γίνεται με κάθε έργο ανάπλασης που αφορά και την κυκλοφορία πεζών και οχημάτων, τα οφέλη συνοδεύονται από υποχρεώσεις και προκύπτουν μόνο αν τηρούνται αυτές. Θα  τις σεβαστούμε ως πολίτες;  Οι έμποροι – ευτυχώς υπάρχουν τα ευοίωνα σημάδια με τις ζαρντινιέρες - θα βοηθήσουν και αυτοί με τον τρόπο τους για να αισθανθούμε τις θετικές επιδράσεις του έργου στην καθημερινότητα και τη λειτουργία της πόλης; Ο Δήμος θα φανεί αποφασιστικός  για τη διατήρηση και τη λειτουργία του ώστε να μην καταγραφεί σα μια φιλόδοξη προσπάθεια, η οποία όμως δε μακροημέρευσε;   Γιατί, όπως λέει και ο λαός μας, «τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους». Τους έχουμε; Σύντομα θα το ξέρουμε.

Υ.Γ.: Αυτή η κουτοπονηριά με τα μονίμως παρκαρισμένα μηχανάκια μπροστά από τα μαγαζιά προς παρεμπόδιση της μόνιμης στάθμευσης, πότε επιτέλους θα τελειώσει; Δεν μπορεί ο Δήμος εν έτει 2016 να βρει τον τρόπο ώστε να αποτρέψει τη μόνιμη στάθμευση  τις εργάσιμες μέρες και ώρες στις θέσεις εκείνες που, ορθώς, πρέπει να διατίθενται για προσωρινή (5-10 λεπτών) στάθμευση;

Προς τον Γιώργο Καπεντζώνη, για τη συμμετοχή μου στις δημοτικές εκλογές

Μανάγουλη, 27/4/2014

Αγαπητέ Γιώργο,

Αρκετές φορές και ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό με την ευκαιρία διαφόρων υπηρεσιακών ή κοινωνικών συναντήσεών μας, μου έχεις απευθύνει πρόσκληση, τιμητική βεβαίως, για ενεργό  (εννοώντας και εκλογική) συμμετοχή μου στα δημοτικά δρώμενα μέσα από την παράταξη στην οποία ηγείσαι.

Η αρκετά επιφυλακτική στάση μου στην παραπάνω πρόσκληση, σε γενικές γραμμές, οφειλόταν σε τρεις κυρίως λόγους:

Πρώτον, στην (και δημοσίως εκφρασμένης άλλωστε) άποψή μου  ως προς την προβληματικότητα της «Αρχιτεκτονικής» του δήμου Δωρίδας,

Δεύτερον, στις αρκετές ενασχολήσεις μου με τα κοινά και του υπερβολικού χρόνου που αφιερώνω σε αυτές, και

Τρίτον,  στη δυνατότητα  εξασφάλισης μιας γενικότερης συσπείρωσης και συνεργασίας ενεργών δυνάμεων που έχουν ως προτεραιότητα το συμφέρον της περιοχής και την πρόθεση να  εργαστούν για αυτό.

Γνωρίζεις βεβαίως ότι η ενεργός συμμετοχή στα κοινά αποτελεί για μένα μια διαρκή πρόκληση. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να με αφήνει αδιάφορο τόσο η πρόσκλησή σου όσο και η παρότρυνση πολλών συμπολιτών για τη συμμετοχή μου στις επικείμενες δημοτικές εκλογές.

Με αυτό το πνεύμα, σχηματοποιώ τις  απόψεις μου για τα τρία πιο βασικά πεδία πιθανής λειτουργίας μου στο ενεργό αυτοδιοικητικό γίγνεσθαι του δήμου Δωρίδας.

Το πρώτο: αποτελεί κοινή λογική  ότι για να είναι αποτελεσματική και βιώσιμη μια δημοτική οντότητα, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να είναι λειτουργική. Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε προς το συμφέρον ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του δήμου. Άρα, είναι αυτονόητη η υποστήριξη πρωτοβουλιών για την αναζήτηση μιας νέας  λειτουργικής αρχιτεκτονικής για το δήμο Δωρίδας.

Το δεύτερο: αποτελεί επίσης κοινή λογική ότι για την επίτευξη  του βέλτιστου αποτελέσματος χρειάζεται η συνδρομή όσο γίνεται περισσότερων δυνάμεων. Οφείλουμε να τις αναζητήσουμε και να τις προσκαλέσουμε. Τώρα και στο μέλλον. Σε αυτό θα συμβάλλει καθοριστικά ο συλλογικός και δημοκρατικός τρόπος λειτουργίας, η ανάθεση ευθυνών σε περισσότερους (και μη αμειβόμενους), η υποστήριξη και η αξιοποίηση των  Τ.Κ. και λοιπών τοπικών φορέων.

Το τρίτο: θεωρώ άκρως απαραίτητο ο αναπτυξιακός σχεδιασμός του δήμου (τον οποίο πολλοί και αρκετά συχνά αορίστως επικαλούνται) να αποτυπωθεί με σαφήνεια και επιχειρήματα και να αναφέρεται τόσο στο όλον του δήμου (π.χ. ως προς τη διαχείριση των απορριμμάτων) όσο και στις επιμέρους περιοχές που έχουν κοινά χαρακτηριστικά (π.χ. παραλιακή Δωρίδα, πεδιάδα Μόρνου, περιοχή λίμνης Μόρνου). Είναι προφανές ότι ένας τέτοιος σχεδιασμός, στον οποίο μπορούν να κινητοποιηθούν και να ενεργοποιηθούν αποτελεσματικά οι τοπικές κοινωνίες, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει βασικό εργαλείο ανάπτυξης του δήμου.

Αφουγκραζόμενος λοιπόν το αίτημα της εποχής για συνεργασία ώστε να επιτευχτεί το βέλτιστο αποτέλεσμα και όντας βέβαιος ότι συμμερίζεσαι τις παραπάνω απόψεις μου, σου γνωρίζω ότι είμαι στη διάθεσή σου για συνεργασία με τη δημοτική παράταξη «Δωρίδα για όλους» της οποίας είσαι επικεφαλής.

Με εκτίμηση

Κώστας Κουτσόπουλος

Υ.Γ. : Ένας ιδιαίτερος λόγος που βάρυνε στην παραπάνω επιλογή μου είναι και η επιθυμία συμβολής μου μέσα από ένα άλλο όργανο στην κατά το δυνατό ασφαλέστερη και γρηγορότερη έξοδο από το τέλμα στο οποίο έχει περιπέσει η πεδιάδα του Μόρνου λόγω του γνωστού έργου του «αναδασμού». 

Πρόσκληση για μια Νέα Αρχιτεκτονική στη Δωρίδα

1. Η συγκυρία. Η χώρα μας ως σύνολο και οι τοπικές κοινωνίες ως επιμέρους υποσύνολα αντιμετωπίζουν σήμερα μια πολύπλευρη κρίση, ως αποτέλεσμα αφ’ ενός με των πολιτικών που εφαρμόστηκαν διαχρονικά, αφ’ ετέρου δε του τρόπου άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας. Ωστόσο, οι ευθύνες διαχέονται, αναλογικά, και προς άλλες κατευθύνσεις (κόμματα και μαζικούς φορείς) που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συμμετείχαν στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι του τόπου.  Οι συνέπειες της κρίσης  υπήρξαν ιδιαίτερα αισθητές  και οδυνηρές στο νεοσύστατο δήμο Δωρίδας  για έναν ακόμη λόγο: εξ αιτίας των αρνητικών παρακαταθηκών του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» και της αρχιτεκτονικής του σε τοπικό επίπεδο, δηλαδή της ιδιόμορφης συγκρότησής του από  ένα σύνολο πενήντα πέντε (55) μικρών και διάσπαρτων χωριών και της στρεβλής περιφερειακής ένταξής του. Οι δυσλειτουργίες του σημερινού δήμου Δωρίδας και η τροχοπέδη στην ανάπτυξή του που συνεπάγεται η ένταξη της περιοχής στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας  το επιβεβαιώνουν περίτρανα.
2. Η αναζήτηση διεξόδου. Με δεδομένες λοιπόν τις ιδιαίτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο δήμος Δωρίδας και (πολύ περισσότερο) ενόψει των επικείμενων αυτοδιοικητικών εκλογών, οφείλουμε όλοι μας να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να αναζητήσουμε τη δυνατότητα επίτευξης μιας, όσο το δυνατόν ευρύτερης, συνεργασίας δημοκρατικού προσανατολισμού με σκοπό την - με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο - δημόσια παρέμβαση για τη διατύπωση και διεκδίκηση μιας Νέας Αρχιτεκτονικής για την περιοχή και  την αναζήτηση εκείνης της συγκρότησης, της περιφερειακής ένταξης και της οργανωτικής δομής η οποία θα συνεπάγεται έναν κοινωνικά και οικονομικά βιώσιμο Δήμο.
3. Ο θεμέλιος λίθος για την ευόδωση του εγχειρήματος. Αναγκαίο και μοναδικό κριτήριο συμμετοχής στην προσπάθεια αυτή πρέπει να αποτελεί η πρόταξη του συμφέροντος της περιοχής έναντι οποιουδήποτε άλλου (κομματικού, παραταξιακού ή προσωπικού). Η συνεργασία σε αυτό το εγχείρημα μπορεί και πρέπει να συμβαδίζει  με τη διατήρηση της ιδεολογικής και πολιτικής αυτονομίας αυτών που θα συμμετάσχουν.
4. Η διατύπωση της πρότασης. Με ζητούμενο τη διατύπωση της καταλληλότερης πρότασης σχετικά με τη Νέα Αρχιτεκτονική για την περιοχή, είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα και η δημοκρατική της νομιμοποίηση. Για το σκοπό αυτό και με σεβασμό στις όποιες προτάσεις και σκέψεις έχουν μέχρι σήμερα διατυπωθεί, είναι απαραίτητο να αναζητηθεί η βοήθεια έγκυρου (πανεπιστημιακού) επιστημονικού φορέα και να επικυρωθεί η όποια πρόταση από την τοπική κοινωνία.

Πρόσκληση

Με αίσθημα (συν)ευθύνης, προσκαλώ τους συνδημότες/ισσες σε μια συστράτευση για την έγκαιρη και έγκυρη (συν)διαμόρφωση και προώθηση της κατάλληλης πρότασης για τη Νέα Αρχιτεκτονική στη Δωρίδα που θα εξασφαλίζει ένα βιώσιμο μέλλον στην περιοχή.

Με εκτίμηση

Κώστας Κουτσόπουλος

[http://koutsopoulos.blogspot.com, e-mail: kkoutso@sch.gr

Διοικητικές μεταβολές της κοινότητας Μανάγουλης

---

Κοινότητα Μανάγουλης Ν. Φθιώτιδος και Φωκίδος

·          ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912

Σύσταση της κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Μανάγουλη από το δήμο Ευπαλίου και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας.

Ο οικισμός Χιλιαδού αποσπάται από το δήμο Ευπαλίου και προσαρτάται στην κοινότητα.

Ο οικισμός Χασάναγα αποσπάται από το δήμο Ευπαλίου και προσαρτάται στην κοινότητα.

• ΦΕΚ 200Α - 09/10/1913

Ο οικισμός Ομέρ Εφέντη αποσπάται από την κοινότητα Ευπαλίου και προσαρτάται στην κοινότητα.

Ο οικισμός Μαλάματα αποσπάται από την κοινότητα Ευπαλίου και προσαρτάται στην κοινότητα.

• ΦΕΚ 206Α - 28/09/1927

Ο οικισμός Χασάναγα της κοινότητας μετονομάζεται σε Άγιος Πολύκαρπος.

Ο οικισμός Ομέρ Εφέντη της κοινότητας μετονομάζεται σε Καστράκι.

• ΦΕΚ 239Α - 14/11/1928

Ο οικισμός Μαλάματα αποσπάται από την κοινότητα και ορίζεται έδρα της κοινότητας Μαλαμάτων.

Ο οικισμός Άγιος Πολύκαρπος αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στην κοινότητα Μαλαμάτων.

• ΦΕΚ 364Α - 16/10/1931

Ο οικισμός Καστράκι αποσπάται από την κοινότητα και ορίζεται έδρα της κοινότητας Καστρακίου.

• 16/10/1940

Το όνομα του οικισμού Μανάγουλη της κοινότητας διορθώνεται σε Μαναγούλη.

Το όνομα της κοινότητας διορθώνεται σε κοινότητα Μαναγούλης.

---

Κοιν. Μαναγούλης Ν. Φθιώτιδος και Φωκίδος

Αναγνώριση του οικισμού Λόγγος και προσάρτησή του στην κοινότητα Μαναγούλης.

Η κοινότητα προήλθε από τη διόρθωση του ονόματος της κοινότητας Μανάγουλης.

• ΦΕΚ 72Α - 31/03/1943

Η κοινότητα αποσπάται από το νομό Φθιώτιδος και Φωκίδος και υπάγεται στο νομό Φωκίδας.

---

Κ. Μαναγούλης Ν. Φωκίδας

Η κοινότητα αποσπάσθηκε στο νομό Φωκίδας από το νομό Φθιώτιδος και Φωκίδος.

---

• ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997

Ο οικισμός Χιλιαδού αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Ευπαλίου.

Ο οικισμός Λόγγος αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Ευπαλίου.

Ο οικισμός Μαναγούλη αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Ευπαλίου.

Η κοινότητα καταργείται.

Για μια νέα αρχιτεκτονική στη Δωρίδα

Με αφορμή την ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας «ΤΟ ΕΥΠΑΛΙΟ» και αφορούσε προβληματισμούς για  τον «τρόπο εφαρμογής του Καλλικράτη στην περιοχή της Δωρίδας», καταθέτω ορισμένες σκέψεις για την όλη υπόσταση του Δήμου Δωρίδας.

Στον αρχικό σχεδιασμό του νομοθέτη ήταν η δημιουργία   ισχυρών και αποτελεσματικών δήμων που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν προς όφελος των δημοτών τους. Αυτόν τον σχεδιασμό για την περιοχή μας αρκετοί (τότε) τον ενστερνίστηκαν, με αστερίσκους ή όχι (για το που θα βρίσκεται η έδρα του δήμου δηλαδή), ενώ άλλοι, λίγοι είναι αλήθεια, τον αμφισβητήσαμε ευθέως και προβλέψαμε την αποτυχία του. Μετά από τρία σχεδόν χρόνια  εφαρμογής του Καλλικράτη στη Δωρίδα, το ζητούμενο είναι κατά πόσον δικαιώθηκαν οι προσδοκίες τόσο του νομοθέτη όσο  και αυτών που πίστεψαν στην ιδέα  και επέλεξαν να την υλοποιήσουν.

Η προσωπική μου άποψη για το εγχείρημα του Καλλικράτη στη Δωρίδα είχε διατυπωθεί δημόσια ήδη από τον  Οκτώβριο του 2010. Έγραφα τότε: «Αποτελεί πεποίθησή μου ότι, ο χωροταξικός διοικητικός σχεδιασμός για το Δήμο μας αλλά και την ευρύτερη περιοχή, πριν και μετά τον «Καλλικράτη», παρουσιάζει σημαντικές στρεβλώσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των στρεβλώσεων τα γευόμαστε καθημερινά αλλά θα τα γευτούμε ακόμη πιο έντονα στο μέλλον. Η δυσλειτουργική συγκρότηση του δήμου Δωρίδας σε συνδυασμό με την παράλογη ένταξή του στην απόμακρη Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας με έδρα τη Λαμία και την ακόμα περισσότερο απόμακρη, σχεδόν απλησίαστη, Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας με έδρα τη Λάρισα, προμηνύουν το δυσοίωνο μέλλον του».  Δηλαδή, τρεις στρεβλώσεις  στη συσκευασία του ενός. Και δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να τεκμηριώσει κάποιος τον παραπάνω ισχυρισμό. Ποιος αλήθεια στον Καλλικρατικό δήμο Δωρίδας αισθάνεται τη δικαίωση του νομοθέτη ο οποίος προσδοκούσε ότι: «Οι ΟΤΑ που θα προκύψουν από τη διαδικασία νέας χάραξης θα πρέπει να εξασφαλίζουν σε όλους τους Έλληνες πολίτες υπηρεσίες που ικανοποιούν κοινά ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια και, ταυτόχρονα με τα λειτουργικά και οικονομικά τους χαρακτηριστικά, θα πρέπει να συμβάλλουν στην ενδυνάμωση της συμμετοχής του πολίτη και των θεσμών και διαδικασιών τοπικής δημοκρατίας» ή την επιβεβαίωση της, κοινά αποδεκτής τότε, μελέτης του ΙΤΑ που ανέφερε ότι: «ουσιαστική αυτοδιοίκηση χωρίς τη συμμετοχή του πολίτη δεν νοείται».   Και είναι δυνατή η «συμμετοχή του πολίτη» σε ένα Δήμο άθροισμα πολλών μικρών χωριών διάσπαρτων σε πολύ μεγάλη έκταση;

Σήμερα, με τη νέα προεκλογική περίοδο προ των πυλών, θεωρώ επιβεβλημένο το θέμα (νέα) αρχιτεκτονική στο Δήμο Δωρίδας να μας απασχολήσει όλους, βόρειους και νότιους, νικητές (αν έτσι νομίζουν) και ηττημένους.  Ο σχεδιασμός της νέας αρχιτεκτονικής για τη Δωρίδα πρέπει να αφορά όλα τα επίπεδα Διοίκησης (Τοπική, Περιφερειακή, Αποκεντρωμένη), να μην κουβαλάει τα λάθη και τις παραλείψεις του παρελθόντος αλλά να είναι αποτέλεσμα σοβαρής, έγκυρης και με επιστημονική τεκμηρίωση μελέτης. Και υπάρχουν οι (πανεπιστημιακοί) επιστημονικοί φορείς που εξασφαλίζουν τα παραπάνω, αρκεί να το θελήσουμε. Θα το  πράξουμε; Νομίζω ότι η απαίτηση των καιρών να δοθεί προτεραιότητα στη σοβαρή, υπεύθυνη και αποτελεσματική Αυτοδιοίκηση έναντι των προσωπικών και συχνά ιδιοτελών επιδιώξεων, το επιβάλει.

Θα ήταν χρήσιμο άνθρωποι που έχουν τους ίδιους ή ανάλογους προβληματισμούς να τους εκφράσουν δημόσια. Οι κατ΄ ιδίαν συζητήσεις δεν αρκούν. Εξίσου χρήσιμο θα ήταν να   δημοσιοποιήσει τις απόψεις τους για το θέμα το σημερινό εκλεγμένο πολιτικό προσωπικό σε επίπεδο δήμου. Θα προσέφερε πολύτιμο έργο στη Δωρίδα.

Όταν το κάρο μπαίνει μπροστά από το άλογο προκύπτει … Κουλούλας

Ο σοφός λαός μας με τη φράση «το κάρο μπήκε μπροστά από το άλογο» συμπυκνώνει σε δυο λόγια κάθε ενέργεια ή πράξη παραλογισμού.

Όπως για παράδειγμα συμβαίνει  με την αναζήτηση υποψηφιότητας για δήμαρχο Δωρίδας από τους κομματικούς μηχανισμούς και τους τοπικούς κομματάρχες.

Οι οποίοι αντί να ασχοληθούν πρωτίστως με τα ουσιαστικά προβλήματα της περιοχής και στη συνέχεια να αναζητήσουν τρόπους και πρόσωπα για να τα λύσουν, ξεκινάνε ανάποδα.

Ψάχνανε, μήνες τώρα, για το κομματικό πρόσωπο που θα  «πάρει» τις εκλογές στο δήμο Δωρίδας. Το «δικό»μας  παιδί που θα «χτυπήσει» το Δήμο.

Απορρίφθηκε ο Παγώνης,  ο Κόκκινος δεν έκατσε και η λύση βρέθηκε στο πρόσωπο του Γ. Κουλούλα.

Και για την ταμπακιέρα, για τα προβλήματα του Δήμου, καμία κουβέντα.

Για παράδειγμα: απασχόλησε τους κομματάρχες το κατά πόσον ο τρόπος και το αποτέλεσμα της συγκρότησης του Δήμου Δωρίδας αποτελεί ή όχι βασικό πρόβλημα δυσλειτουργίας και αναποτελεσματικότητας του σημερινού Δήμου και ως τέτοιο να αντιμετωπιστεί και μάλιστα κατά προτεραιότητα;

Γιατί αν πράγματι αποτελεί, η κοινή λογική λέει ότι θα  πρέπει να συμμερίζεται την άποψη αυτή πρώτα απ’ όλα ο επικεφαλής του Δήμου ώστε να αναζητήσει τις ανάλογες λύσεις.

Και εδώ έρχεται ο παραλογισμός να αντικαταστήσει την κοινή λογική. Εδώ μπαίνει δηλαδή το κάρο πριν από το άλογο.

Βρέθηκε ένα πρόσωπο που θα ηγηθεί και το οποίο πιθανώς να δίνει διαφορετική απάντηση σε βασικά ερωτήματα που αφορούν τη λειτουργία και το μέλλον του Δήμου.

Εύλογα όμως τίθεται το ερώτημα: μήπως δεν απασχολούν τους κομματικούς μηχανισμούς και τους υπηρέτες τους τα ουσιαστικά προβλήματα του Δήμου και το πώς αυτά θα λυθούν;

Μήπως οι προτεραιότητές τους είναι η κομματική άλωση του Δήμου και ο «κομματαρχικός» έλεγχος του επικεφαλής του;

Θα μου πείτε, πρώτη φορά συμβαίνει αυτό;

Πρώτη φορά θα μπει το κάρο πριν από το άλογο;